بند ماده 32 پيماننامه جهاني حقوق کودک که ايران نيز از امضاءکنندگان آن است بايد حقوق کودک را براي برخورداري از حمايت در برابر بهرهکشي اقتصادي و انجام هر گونه کاري که ممکن است زيانبار باشد، خللي در تحصيلش وارد آورد و به سلامتي يا رشد جسماني، ذهني، اخلاقي او آسيب برساند به رسميت بشناسد."
در گزارشهاي سالنامه آمار تائيد شده که برخلاف قانون کار کودکان 10 تا 14 ساله مشغول به کارند و همينطور تعداد کودکان کار 14 تا 18 ساله نيز رو به افزايش است.
مطابق ماده 188 قانون کار ايران کودکان اجازه فعاليت در کارگاههاي خانوادگي را بدون رعايت سن کار دارا هستند
آمارهاي رسمي بيانگر اين موضوع است که حدود 1/3 درصد کودکان ايراني بين شش تا 14 ساله به کار اشتغال دارند که اين رقم در مناطق شهري پنج درصد و در مناطق روستايي به 2/4 درصد ميرسد
اولين و مهمترين عامل به وجود آمدن کودکان کار، فقر است و بر اساس گزارش سازمان جهاني کار کودکان، 34 تا 37 درصد از منابع مورد نياز خانوادهها را تامين ميکنند و کار آنان براي خانوادههايشان بسيار حياتي است.
اين ارگانها پاسخگوي عده زياد کودکان کار نيست، زيرا بسياري از اين کودکان در آلونکها و فضاهاي بسيار بد به صورت گروهي روزگار ميگذرانند و حتي به دام اعتياد نيز کشيده ميشوند.
علت کار کودکان تمايل کارفرماست؛ زيرا کودکان دستمزد کمتري دريافت ميکنند. برخي کارفرمايان تمايل دارند از کودکان سوءاستفاده کنند و آنان را با مبالغ کمتري استخدام کنند.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment