موکلم آقای احمد بهاری که در سن ۱۵ سالگی به اتهام قتل عمد مرحوم ابوالفضل رمضانی بازداشت و از تاریخ ۲۲/۸/۱۳۸۵ در زندان محبوس بود با رضایت اولیاءدم مقتول به نامهای آقای مرتضی رمضانی و خانم فاطمه کورگلی از مرگ نجات و به زندگی بازگشت. در این رابطه افراد خیر و خانواده موکلم مدتها در صدد اخذ رضایت بودند که در نهایت خانواده محترم مقتول از قصاص نفس احمد گذشت نمودند.
موکل در تاریخ ۲۲/۸/۱۳۸۵ پس از دستگیری در مرجع قضایی اظهار می دارد که:من مقابل منزل نشسته بودم، مقتول و امید به قصد نزاع با من به درب منزل آمدند سعید (مقتول) به من حمله کرد و با یک ضربه چاقوی بلند دست چپ من را مجروح کرد من روز زمین افتادم و با یک ضربه دیگر به کمرم زد من برای دفاع از خود با چاقویی که در اختیار داشتم از ناحیه سینه ضربه ای وارد کردم و مقتول به زمین افتاد. او در تمام مراحل دادرسی اعلام کرد از خود دفاع نمودم.
ولی متاسفانه علیرغم وجود دلایل قوی و محکمه پسند سه نفر از قضات شعبه ۷۱ دادگاه کسفری استان تهران حکم به قصاص نفس موکل صادر نموده و دو نفر دیگر نظر به دفاع مشروع داشتند که در نهایت شعبه یازدهم دیوانعالی کشور بدون درنظر گرفتن دفاعیات و محتویات پروندهٰ دادنامه صادره از شعبه ۷۱ کیفری استان را تایید می نماید.
امروز اولیاءدم رضایت خود را اعلام و این نوجوان از مرگ رهایی یافت هر چند این نوجوانان مستحق مرگ نیستند ولی متاسفانه چنین احکامی در دادگستری صادر و اجرا نیز می گردد. اخذ رضایت از اولیاءدم چه با پرداخت مبلغی به عنوان دیه و چه بدون آن یکی از راههای نجات محکوم به قصاص است.
از تمام کسانی که در خصوص رضایت از اولیاءدم این پرونده زحمت کشیده و تلاش کردند سپاسگذارم.
No comments:
Post a Comment